PAPAVENTOS

 

I

Polos vidros rotos da casa vella

saen ao ceo os soños

e volven,

e regresan

non dramatizando o adeus (sinistro).

 

II

Un milleiro de verbas

perdidas no esquecemento,

que foi sentimento,

un milleiro etéreo

coas campás do val.

 

III

Chiando ledos

os paxaros da liberdade

veñen do val do paradiso,

onde xermolan os poemas.

 

IV

A nena eivada xoga cos soños

e fai fermosos versos

encadeados no ar,

coma enxeis papaventos.

 

Papaventos moi febles,

ensarillados,

voan os soños.