AVELAÍÑAS TOLAS
No acubillo de pedra da encrucillada
gardan
os ventos,
en segredo,
o tesouro do silencio das raiolas.
Choiva.
...............................................................
Vaise
o sol,
busca-lo amencer,
polo cumio do monte
ás
cinco.
...............................................................
Do
monte ao mar foise xa o sol
buscando un amencer
e á
luz do fanal do castelo de popa
voan
os soños, coma avelaíñas tolas,
queima-la cor das ás.
...............................................................
No
caderno maior
da bitácora das ondas,
riscamos
un
poema de néboa nos ronseis,
onde
navegámo-la mar da noite
coa
lembranza do misterio do solpor.
...............................................................
Avelaíñas,
tolas,
van
queima-lo arcano da cor das ás
á
luz do fanal do castelo de popa.
...............................................................
A
raiola,
entre a choiva,
afaga
os fentos,
aloumiña as ondas.
...............................................................
Á
luz do fanal do castelo de popa
voan os soños.
...............................................................
xaimeoroza
Muíños, 160125
