AVELAÍÑAS TOLAS

 

No acubillo de pedra da encrucillada

gardan os ventos,

                        en segredo,

o tesouro do silencio das raiolas.

                                                Choiva.

...............................................................

 

Vaise o sol,

                        busca-lo amencer,

                        polo cumio do monte

                                               ás cinco.

...............................................................

 

Do monte ao mar foise xa o sol

                        buscando un amencer

e á luz do fanal do castelo de popa

voan os soños, coma avelaíñas tolas,

                        queima-la cor das ás.

...............................................................

 

No caderno maior

                        da bitácora das ondas,

riscamos

un poema de néboa nos ronseis,

onde navegámo-la mar da noite

coa lembranza do misterio do solpor.

...............................................................

 

Avelaíñas, tolas,

van queima-lo arcano da cor das ás

á luz do fanal do castelo de popa.

...............................................................

 

A raiola,

                        entre a choiva,

afaga os fentos,

                        aloumiña as ondas.

...............................................................

 

Á luz do fanal do castelo de popa

                                    voan os soños.

...............................................................

xaimeoroza

Muíños, 160125